::Finally, We Can Meet You Guys Again::

หลายวันที่ผ่านมาไม่ได้เขียนไดอารี่ออนไลน์เลยกลับไปนั่งเขียนใส่สมุดไดอารี่เหมือนก่อน รู้สึกดีนะคะ แต่มันก็เหมือนเราขาดอะไรไปบางอย่าง ขาดกำลังใจดีๆ ผ่านคอมเมนต์ ไม่สามารถไปให้กำลังใจที่ไดของคนอื่นได้ 

อืม.. มันเหมือนชีวิตขาดสีสันน่ะ 


หลังจากที่เคว้งอยู่หลายวัน ตอนนี้หาบ้านหลังใหม่เจอแล้วคือที่นี่ ถึงแม้จะชื่อใหม่แต่อะไรหลายๆ ยังเหมือนเก่า จะว่าบ้านใหม่ก็ไม่ใช่ที่ แค่เราย้ายบ้านมาแต่สมาชิกภายในครอบครัวยังเหมือนเดิม ยังเป็นเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ คนเดิม ถึงแม้บางคนยังย้ายสัมภาระมาไม่หมด บางคนหลงทางหาทางมาบ้านหลังนี้ไม่เจอ แต่ไม่นานพวกเค้าก็คงจะตามมา คิดถึงเพื่อนๆ พี่ๆ ทุกๆ คนมากๆ 


เมื่อก่อนเปิดเน็ตเพื่อที่จะมาอัพไดฯ แต่พอช่วงที่ผ่านมา ไม่มีไดฯให้อัพ ก็เหงามากๆ เปิดมาไม่รู้จะทำอะไร เปิดไม่นานก็ปิด ตอนนี้หาทางมาบ้านใหม่เจอแล้ว ดีใจมากๆ 


สุดท้ายของวันนี้ ขอขอบคุณงามๆ สำหรับพี่เกม พี่สาวใจดี ที่ทำให้ฉันได้เปิดประตูเข้าบ้านหลังใหม่แห่งนี้อีกครั้ง ตอนนี้ก็คงเป็นเวลาตามหาเพื่อนบ้านเก่าๆ ให้กลับมาเจอกันอีกครั้ง