::ฝนปีที่ยี่สิบหกยังคงตกหนักอย่างต่อเนื่อง::

ฤดูฝนพัดผ่านมาอีกครั้ง มันเป็นฝนปีที่ยี่สิบหกของเรา ปีนี้ฝนยังคงตกหนักอย่างต่อเนื่อง แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่หากหัวใจยังคงมุ่งมั่นในรอยย่ำที่เลือกเดิน


สำหรับเราการเดินทางเป็นยาเสพติดที่ร้ายกาจและรุนแรงอย่างหนึ่ง หากเริ่มแล้วก็ยากที่จะหยุด เมื่อได้นั่งคิดทบทวนอีกทีเราออกเดินทางด้วยตัวเองติดต่อกันทุกปีมากว่า 7 ปีแล้ว เหมือนเป็นเวลานานแต่ในความรู้สึกกลับเหมือนเพียงลมพัดผ่านเพียงวูบเดียว


เราสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในระยะเวลา 7 ปีของการเดินทาง แรกเริ่มเราก็แค่เดินทาง เราหมายถึงเดินทางจริงๆ ไม่ได้จดหรือบันทึกอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เข้าปีที่สองที่สามเราเริ่มจดบันทึกเรื่องราวระหว่างทางเป็นตัวหนังสือ ผ่านไปอีกปีเราก็เริ่มจริงจังกับการถ่ายภาพบันทึกการเดินทางมากขึ้น และณ ปัจจุบันปีที่เจ็ดเรายังคงถ่ายภาพบันทึกการเดินทางและเริ่มเรียนรู้การถ่ายวีดีโอบันทึกรอยย่ำของสองเท้าในที่ต่างๆ ควบคู่กันไป