::Congratulations!!!::

Dear Miss Silpiphat,
Congratulations on becoming a student of Swinburne University of Technology in Melbourne, Australia.


After doing step by step for months, I'm now an official student of Swinburne university where is well-known for multimedia and IT based in Melbourne, Australia. Even though Swinburne wasn't the first choice, but the right choice in the end. And I was very grad when I got an acceptance confirmation email last Friday.


Back to the beginning of this year, I've worked hard to practice English and spent times to find university where has the major I'm interested. Denver University was the first choice in my mind because my beloved cousin, Tao has been living in Denver and also there is the film and journalism major I wanted to study. It must be awesome to live and do many activities with her like we did in Bangkok before she has left. However, dream is just a dream, I couldn't make it come true. I was too lazy and not ready to fight for it. Taking TOEFL and GRE wasn't easy at all. I needed time to prepare and practice it so hard which I didn't have enough time to do so. I changed my mind, changed the major I wanted to study, changed the country I wanted to pursue my dream, and of course, the university had to be changed also.


Australia was the second choice and it's become the right one for me. Melbourne is one of the cities I always want to go. Besides, it is the only city outside Thailand I've been always wanted to live. And finally it's going to happen! University of Melbourne was the first and the only one I wanted to study in Melbourne, nonetheless it's not suitable for me after I thought over and over again. My friend, Gift recommended me Swinburne University. In that time, she's just moved from Perth to Melbourne and had been studying English course in Swinburne. She said it's not the best but good enough for us. Actually, I have to say that the campus is very nice location. It's located in Hawthorn, where is far from the downtown about 6 kilometers. It's kind of calm suburb with the comfortable transportation. Everything sounds perfect, doesn't it?


Right now, I wish, wish, and wish that my student visa will be okay LOL

::ฝนปีที่ยี่สิบหกยังคงตกหนักอย่างต่อเนื่อง::

ฤดูฝนพัดผ่านมาอีกครั้ง มันเป็นฝนปีที่ยี่สิบหกของเรา ปีนี้ฝนยังคงตกหนักอย่างต่อเนื่อง แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่หากหัวใจยังคงมุ่งมั่นในรอยย่ำที่เลือกเดิน


สำหรับเราการเดินทางเป็นยาเสพติดที่ร้ายกาจและรุนแรงอย่างหนึ่ง หากเริ่มแล้วก็ยากที่จะหยุด เมื่อได้นั่งคิดทบทวนอีกทีเราออกเดินทางด้วยตัวเองติดต่อกันทุกปีมากว่า 7 ปีแล้ว เหมือนเป็นเวลานานแต่ในความรู้สึกกลับเหมือนเพียงลมพัดผ่านเพียงวูบเดียว


เราสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในระยะเวลา 7 ปีของการเดินทาง แรกเริ่มเราก็แค่เดินทาง เราหมายถึงเดินทางจริงๆ ไม่ได้จดหรือบันทึกอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เข้าปีที่สองที่สามเราเริ่มจดบันทึกเรื่องราวระหว่างทางเป็นตัวหนังสือ ผ่านไปอีกปีเราก็เริ่มจริงจังกับการถ่ายภาพบันทึกการเดินทางมากขึ้น และณ ปัจจุบันปีที่เจ็ดเรายังคงถ่ายภาพบันทึกการเดินทางและเริ่มเรียนรู้การถ่ายวีดีโอบันทึกรอยย่ำของสองเท้าในที่ต่างๆ ควบคู่กันไป

::ฝนตกลงกลางใจ::

คิดถึงเสียงฝนร่วงพรำกระทบหลังคา
คิดถึงกลิ่นดินดอกหญ้าหลังลมพัดฝนจางหาย
คิดถึงรุ้งบางพาดผ่านฟากฟ้ากว้างไกล
คิดถึงละอองไอหยาดฝนบนกลีบบัว


ในห้วงคะนึงของฤดูกาลฝนแล้ง

::ยี่สิบหก มกรา, หนึ่งวันดีดีดีดีดี::

วันนี้ตื่นเช้า ออกไปเดินเล่นที่สวนรถไฟ
การตื่นเช้าคือหนึ่งเรื่องดี


ระหว่างทางมีคนเป็นลมบนรถไฟ คนข้างๆ ช่วยกันพาน้องเขามานั่ง
การช่วยเหลือกันคือหนึ่งเรื่องดี


เดินเล่นคนเดียวเรื่อยๆ สักพักโก้มาเดินเล่นเป็นเพื่อน
การพบพูดคุยกับโก้คือหนึ่งเรื่องดี


เดินคุยไปถ่ายรูปไป คุณพ่อ คุณแม่ ลูกสาว ลูกชาย พี่ ป้า น้า อา ต่างพากันมาเที่ยวสวน
การได้เห็นหลากหลายครอบครัวแบ่งปันเวลาให้กันและกันคือหนึ่งเรื่องดี


ทั้งหมดทั้งมวลมาจากความอยากถ่ายรูปขั้นสูงสุด
และการได้กดชัตเตอร์คืออีกหนึ่งเรื่องดี


ขอบคุณทุกเรื่องราวดีๆ ที่ผ่านเข้ามาให้เห็นและได้ไตร่ตรอง

::หนึ่ง มกรา ห้าหก::

นักเดินทาง
แบกเป้เร่ร้างสู่หนไหน?
ร้อยดงพันดอยด้นไป
เหนื่อยไหม? หัวใจคนจร

นักเดินทาง
ฤา? พระจันทร์สาปสร้างร่างหลอน
ร้างเรือนไร้รักแรมรอน
เหนื่อยนักพักนอนเพียงคืน

ดื่มดาวดิ่งดำทะเลสาบ
ดื่มแดดแผดอาบตราบตื่น
ดื่มลมห่มโหมโครมครืน
ดื่มกลืนดื่มกินวิญญาณ์

นักเดินทาง
แบกคำถามเร่ร้างไปข้างหน้า
รอใครสักคนดั้นด้นมา
แลกคำตอบตามประสานักเดินทาง

- บินทีละหลา, บินหลา สันกาลาคีรี

2555 คือปีแห่งการเดินทางของเรา แต่สิ่งที่หลงลืมร่วงหล่นระหว่างทางคือการจดบันทึก


2556 ก็ไม่ต่างอะไรจากปีที่แล้วมากนัก มีหลากหลายเส้นทางรอเราอยู่ในวันข้างหน้า แต่เราจะไม่หลงลืมการจดบันทึกการเดินทางอีกแล้ว และนี่จะทำให้ปีนี้แตกต่างและสมบูรณ์กว่าปีที่ผ่านมา


ด้วยรักและตระหนักในตัวตน

::บทบันทึกในเช้าวันหนึ่ง::

ยามเช้าวันจันทร์ที่ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีเทา เสียงเพลงคลอเบาในเรือนไม้ซึ่งถูกตกแต่งให้เป็นร้านกาแฟในฝัน เรานั่งติดริมถนนมีต้นไม้ต้นเล็กกั้นพอให้รู้สึกไม่ถูกละเมิดความเป็นส่วนตัว


เสียงนกจิ๊บๆ ร้องดังอยู่ลิบๆ สลับกับเสียงเครื่องยนต์จากสองล้อคันเล็ก แม้ไม่ใช่เสียงที่พึงปรารถนา แต่ทว่าไม่ได้ขัดข้องใจ


สายลมพัดเอื่อยให้ความรู้สึกเย็นที่ผิวกาย ฝนคงใกล้ร่วงหล่นเต็มที


นักเดินทางพลัดถิ่นหลายคนเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง บ้างกลับบ้าน บ้างหาที่ผ่อนกายพักใจแห่งใหม่ แต่ด้วยธรรมชาติไม่ว่าวันใดก็วันหนึ่งนกทุกตัวจะกลับคืนสู่รัง


ณ ปาย

::มองเท้าบ้าง::

1 
"คนเราเดินไปตามความฝัน ความฝันสุดขอบฟ้า เจิดจ้ากว่าดวงตะวัน แต่ความจริงนั้นอยู่ที่ปลายเท้าเราเอง"


2 
คืนก่อนวันเดินทางครั้งล่าสุด เราแทบไม่ได้หลับได้นอน เก็บกระเป๋า จัดการ memory card เตรียมกล้อง เลือกหนังสือ และเลือกเพลงสำหรับการเดินทางในครั้งนี้ เราเริ่มทำ road mix cd มาหลายปีแล้ว มันช่วยให้เรื่องราวระหว่างการเดินทางมีสีสัน บางครั้ง, เราจดจำช่วงเวลานั้นๆ ได้ด้วยบรรยากาศข้างนอก บางครั้ง, เราจดจำช่วงเวลานั้นๆ ได้ด้วยบรรยากาศข้างใน เราหมายถึงทิวทัศน์และเสียงเพลง


3
เราเรียกช่วงเวลานี้ว่า "The Adventure Season" ในรอบ 3 เดือนนี้เราแบ่งการเดินทางออกเป็น 4 ครั้ง แต่ละครั้งต่างก็มีความเป็นตัวของตัวเอง การเดินทางครั้งแรกจบไปแล้ว ไปที่ๆ เคยไป ไม่มีอะไรแปลกใหม่ให้ตื่นตา หากแต่สงบและสุขใจ


4
"ย่างเข้าเดือนหกฝนก็ตกพรำๆ" เขาว่ากันอย่างนั้น ฟ้าอาจกำลังร้องลั่น ฝนอาจกำลังร้องไห้ กบอาจกำลังร้องระงม แต่เราจะยังคงออกเดินทาง


5
ด้วยปลายเท้าเราเอง :)