::เด็กผู้ชายคนนั้น::

ถึง .... เด็กผู้ชายคนนั้น
.
.
.
เปิดออกมาดูโดยไม่ตั้งใจ ว่าจะได้เจอรูปเก่า
อยุ่ในวันเวลาที่สดใส วันที่มีเราข้างกัน
ภาพเดิมๆ ก็หวนมา เปลี่ยนเวลากลับไปวันนั้น
ใจก็เหมือนสั่นๆ เกือบลืมกันแล้ว
ต่างเดินกันไปตามทางของใคร
แยกไปค่อยๆ ไกลห่าง
อยู่ดีๆ วันหนึ่งก็จางหาย ขาดกันโดยไม่รู้ตัว
กับเรื่องราวที่สวยงาม อยู่อย่างเดิมไม่เคยหมองมัว
ในหนังสือเก่าๆ หนังสือรุ่นเราเล่มนี้

รูปเธอยังยิ้ม ข้างเธอคือฉัน
เพ่งมองดูนานๆ น้ำตาก็มาคลอๆ
กี่ปีมาแล้ว เธอเป็นอย่างไรบ้างหนอ
ค่อยๆ ลืมเลือนกันไป ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
เรื่องราวเหล่านั้นจึงจบลง

เปิดไปดูเบอร์โทรไม่เห็นมี ที่ลงไว้คือที่อยู่
หยิบปากกาบรรยายในจดหมาย ว่าจำกันได้ไหมเธอ
ที่อยู่เดิมที่เขียนไป หากเปลี่ยนแปลงก็คงไม่รู้
ได้แต่หวังกันไป ความหลังคงไม่ตายจากเรา
.
.
.
เพื่อน...ที่เติบโตมาด้วยกันสมัยประถม
เพื่อน... ที่ชอบหาอะไรใหม่ๆ มาให้ฉันเล่น
เพื่อน...ที่วิ่งไล่จับกันตอนเด็กๆ
เพื่อน...ที่เข้าใจว่าฉันคิดยังไง
เพื่อน...ที่มานั่งเล่นจนดึกจนดื่นที่บ้าน
เพื่อน...ที่เมื่อไหร่แกก็ยังเป็นเพื่อน
.
.
.
ไม่รู้ อีกนานไหม ที่เราจะได้กลับมาเจอกันอีก แกก็มีทางของแกที่จะเดิน ฉันก็มีทางของฉันเหมือนกัน แต่หวังว่าซักวัน เส้นทางสองเส้นจะบรรจบเป็นเส้นขนานเหมือนดั่งสมัยวันวานอีกซักครั้ง
เด็กชาย ..... "มาครับ"
เด็กหญิง ..... "มาค่ะ"
.
.
.
คิดถึงแกจริงๆ ว่ะ