::ฉันไม่อยากให้แกเป็นห่วง::

เรื่องราวและความรู้สึก ระหว่างเพื่อนที่มีต่อเพื่อนมันลึกเนอะ เป็นความรู้สึกที่ยากจะเข้าถึง จิตใจเค้าและเรา คนนึงคิดอย่าง อีกคนคิดอย่าง คนรอบข้าง(อย่างฉัน) ก็คิดอีกอย่าง โว๊ย...สับสน!!
.
.
.
"ฉันไม่อยากให้แกเป็นห่วง" เหมือน จะเป็นคำพูดที่ดูดีนะ แต่สำหรับเธอคนนั้น อาจจะเป็นคำพูดที่บาดลึกมากๆ เลยก็ได้ เป็นเพื่อนกันทำไมถึงไม่บอกกันล่ะ ทำไมถึงต้องเก็บเงียบ คิดแต่ว่ากลัวเพื่อนอีกคนจะคิดมาก หรือแม้แต่ยังไม่กล้าบอกเพราะยังไม่ถึงเวลา แล้วเมื่อไหร่ล่ะ เวลานั้นจะเดินมาถึง เธอคนนั้นต้องรอคอยถึงเมื่อไหร่กว่าเพื่อนคนหนึ่งจะเปิดปากเล่าความในใจกับ เธอ รอ รอ รอ ..... คงรอจนไม่อยากรอแล้วมั้ง


เพื่อนคนหนึ่งให้เธอผู้ ที่เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดรอ แต่กลับเพื่อนอีกคนหนึ่งเธอสามารถบอกได้โดยไม่ต้องคิดอะไรมาก บางคนอาจไม่คิดอะไร แต่เธอเผอิญน้อยใจ และได้แต่คิด คิด และคิด 


ทำไมถึงคิดว่าเธอจะรับ ไม่ได้ล่ะ ทำไมถึงตัดสินใจเธอ ด้วยความคิดของตัวเอง เธออาจจะดูอ่อนแอ เธออาจขี้โวยวาย(นิดนึง) หรือแม้แต่เธอ เธอ เธอ แต่อย่างไรก็ตาม เธอก็คือเพื่อนที่รักที่สุดไม่ใช่หรอ คนเรารักกันถึงจะเป็นร้ายแรงแค่ไหนมันก็ต้องรับกันได้ หรือไม่จริงล่ะ


การที่เธอไม่รู้อะไร มันทำให้เธอคิดไปไกลจากความเป็นจริง ถ้าไม่อยากให้รู้หรือไม่อยากบอกจริงๆ ก็ไม่ต้องมาพร่ำว่า "เดี๋ยวจะบอกนะๆ" หรืออย่าทำให้อะไรที่เหมือนว่าจะบอกเธอโดยการกระทำ ทั้งความเป็นห่วง และความอยากรู้มันมีอยู่ในตัวของทุกคน มันห่วงเพราะเป็นเพื่อนกัน ถ้าไม่ใช่เพื่อน เธอก็คงไม่สนและใส่ใจอะไรถึงเพียงนี้


เพื่อนกัน คือการแชร์ความรู้สึกต่อกัน ทั้งเรื่องราวที่สุข และเรื่องราวที่ทุกข์ไม่ใช่หรอ แล้วทำไมถึงต้องปิดๆ บังๆ ไม่แชร์ในสิ่งที่เพื่อนควรมีให้กันล่ะ


ลองคิดนะ ถ้าคุณเป็นคนที่รู้เป็นคนสุดท้าย มันจะรู้สึกยังไง ทั้งๆที่เป็นเพื่อนที่รักและสนิทที่สุด
.
.
.
ถ้าเพื่อนคุณมีปัญหา เดือดร้อน คุณอยากจะรู้เป็นคนแรกหรือคนสุดท้ายล่ะ หรือคุณไม่อยากรับรู้อะไรจากเพื่อนที่คุณรักเลย


ฉันเชื่อเสมอว่า ถ้าเพื่อนคนนั้นคือเพื่อนคุณจริงๆ ไม่ว่าจะปัญหาใหญ่แค่ไหน จะเดือดร้อนยังไงก็ตาม คุณผู้เป็นเพื่อนก็อยากที่จะรับรู้เรื่องราวเหล่านั้นเป็นคนแรกด้วยกันทั้ง นั้น ... อย่างน้อย ฉันก็คนหนึ่งที่อยากเป็นคนแรกที่ได้รับรู้เรื่องราวเหล่านั้นของเพื่อนที่ ฉันรัก และมันจะวิเศษที่สุด ถ้าเพื่อนของฉันบอกฉันด้วยปากของตนเอง
ปล. ไม่ใช่เรื่องของฉันหรอกนะ แต่บังเอิญว่าเธอคนนั้นเป็นเพื่อนที่ฉันรัก ก็เท่านั้นเอง
ปล. ขอบใจตาลมากๆ นะ ที่หอบเอาไปทิ้งให้ มันได้ผลจริงๆ ตอนนี้สบายขึ้นเยอะเลย แล้วก็ได้จดหมายแล้วนะ แต่ยังไม่ได้เปิด เดี๋ยวจะไปเปิดนี่ล่ะ :)