::วันหนึ่งวัน::

เคยคิดมั้ยว่า ... เกิดมาคุ้มหรือยัง??


ยัง เป็นคำตอบที่หนักแน่นและตอบได้ทันทีสำหรับฉัน อย่างว่าล่ะผ่านฝนมาเพียงไม่กี่ปีจะไปชีวิตให้มันคุ้มได้อย่างไร คุ้ม-ไม่คุ้ม ความหมายของมันก็ขึ้นอยู่กับความคิดของแต่ละคนอีกล่ะ คุ้มยังไง คุ้มแบบไหน


ช่วงนี้ต่อมเที่ยวกำเริบมากๆ มือไม้ ขาสั่นดิ๊กๆ อยากไปเที่ยว ใจก็เพ้อไปถึงนู้นที นี่ที ยิ่งช่วงนี้เห็นพวก Backpacker บ่อยๆ ใจเตลิดทุกที คิดในใจว่า "แหม เมื่อไหร่จะถึงทีของเราน้า..."


มีอยู่หลายทริปที่ตั้งท่าจะไป แต่ก็ล้มไม่เป็นท่า เดี๋ยวติดนี่ ติดนู้น ฉันว่าง เพื่อนไม่ว่าง งบหมด วนเวียนอยู่อย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า หรือสวรรค์จะแกล้งฉันกันแน่!


วันนี้มีโอกาสได้คุยกับ Nice Sis นานๆซะที คุยหลายเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องเที่ยว ฉันได้ฟังคำหนึ่งจากปากของพี่สาวคนนี้ ถึงกับตกใจ "พี่ไม่อยากเรียนแล้ว" คำนี่แหละ ฉันไม่คิดว่า คำนี้จะพูดออกมาจากปากเค้า เพราะหลายๆ อย่างเป็นเหตุผลประกอบ ท่าทางช่วงนี้คงเรียนหนัก มีอะไรให้คิดเยอะเกินไปมั้ง หรือไม่ก็เอาใจไปจ่อกับบางสิ่งมากเกินไป


ความคิดอย่างนี้เกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ และกับทุกๆ คน ใช่ว่าฉันไม่เคย ฉันก็เป็นบ่อยๆ ที่มีความคิดเช่นนี้วิ่งปรู๊ดเข้ามา แต่ฉันพยายามเบรคมันไว้แค่ความคิด อย่าเชียวนะ อย่าเผลอให้ความคิดนี้มันสั่งให้ฉันปฏิบัติตามเชียวล่ะ


รู้มั้ยคะ ตอนที่ฉันกำลังนั่งรถกลับบ้าน ฉันคิดว่ฉันจะเขียนไดวันนี้เกี่ยวกับการเมืองที่ยิ่งแย่ขึ้นทุกๆ วันของประเทศไทย แต่ไหงลืมมันซะเฉยๆ ก็ไม่รู้ เพิ่งมาคิดได้ตอนนี้ เอาเป็นว่า แปะไว้ก่อนละกันนะคะ ฉันมีอะไรหลายอย่างเลยล่ะที่อยากจะเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมืองไทยหนอเมืองไทย