::พอเหมาะ พอดี::

ที่จริงแล้วก็คิดอยู่ เสมอว่าปัญหาทุกปัญหามันก็มีทางออกของมัน แล้วทางออกที่ว่าก็ไม่ได้มีทางเดียว มันก็มีหลายทางให้เราเลือกที่จะออกประตูไหน มีเส้นทางที่ไม่เท่ากัน สั้นบ้าง ยาวบ้างก็อยู่ที่เราจะเลือก หลายๆ ปัญหาก็ต้องใช้เวลาซักนิด เวลาจะบอกว่าเราควรไปทางไหน เราควรทำอะไร ทำอย่างไร
แต่หลายครั้งที่ฉันมักจะ วิตกจริตไปก่อน ทั้งๆที่ก็มีเวลาอีกเหลือเฟือในการหาทางออก เป็นพวกคิดเกินกว่าเหตุในหลายๆ ครั้ง แล้วเป็นพวกชอบคิดกลับไปในอดีตว่า ถ้าเราไม่ทำอย่างนั้นก็คงจะดี เรารอบคอบกว่านั้นก็คงจะดี ถ้าเรา ... ถ้าเรา .... ฯลฯ
แต่ใครจะรู้ล่ะว่าทำยัง ไงถึงจะดีที่สุด ฉันก็คิดเพียงว่าทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ในอนาคตเกิดอะไรขึ้นก็ค่อยมาว่ากันอีกที วันนี้พอใจที่จะทำอย่างนี้ คิดอย่างนี้ แค่นี้ก็พอ
แต่พอถึงอนาคตจริงๆ ก็ห้ามใจตัวเองไม่ให้กลับไปคิดเรื่องที่ทำไว้ไม่ได้ซะที เคยคิดเหมือนกันว่า สิ่งที่เราเรียกว่าปัญหามันอาจไม่ใช่ปัญหาก็ได้ แต่ปัญหาจริงๆมันอยู่ที่ความคิดมากของคนเราเองนี่แหละ
.....
บางสิ่งบางอย่างเราต้องทำให้พอเหมาะ พอดี ... ถึงจะดี?
บางสิ่งบางอย่างเราต้องทำให้เกินพอเหมาะ พอดี ... ถึงจะดี?
แต่หายากที่เราต้องทำให้น้อยกว่าความพอเหมาะ พอดี ... แล้วมันจะดี?