::สถานีใจ::

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรของทุกๆ คนนะคะ วันเกิดในทุกๆ ปีผ่านไปอย่างเรียบง่าย เพราะเป็นคนที่ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับวันนี้เสียเท่าไหร่ ในความรู้สึกของฉัน มันเป็นวันหนึ่งที่แม่ผู้มีพระคุณเจ็บปวดมากๆ กว่าจะคลอดฉันออกมา มันน่าจะเป็นวันสำหรับแม่มากกว่าน่ะ

.

.

.

เคยคิดกันมั้ยคะว่า อะไรนะถึงทำให้เราตัดสินใจว่าคนนี้น่าจะเป็นคนดี คนไม่ดีในแว๊บแรกที่ได้พบเจอ สำหรับฉัน ฉันมองจากกายภายนอกก่อนค่ะ หน้าตา บุคลิกท่าทางว่าดูสุภาพ น่าไว้ใจมั้ย ถ้าเป็นผู้หญิงฉันก็จะมีความคิดในแง่บวกมากกว่าผู้ชาย 

แต่ในความจริงแล้ว น้อยครั้งนะที่ฉันคิดว่าฉันดูคนถูกจริงๆ ใช่ว่าผู้หญิงจะน่าไว้ใจกว่าผู้ชายเสมอไป แต่ก็อีกแหละ ผู้ชายแปลกหน้าก็อันตรายสำหรับผู้หญิงอย่างฉันเหมือนกัน

สายตา จากชายคนขับซึ่งดูไม่น่าไว้วางใจเลย กับกริยาท่าทางที่สุภาพจากคุณป้าผู้หญิงสูงวัยคนหนึ่ง ถ้าเป็นคุณ คุณว่าใครน่าจะปลอดภัยมากกว่ากันคะ ??

ฉัน ... ฉันเลือกที่จะเชื่อในคำพูดของคุณป้ามากกว่า

แต่ .. ในที่สุด ชายคนนั้นก็ใช่ว่าไม่ดีล่ะค่ะ เค้าเป็นคนดีคนหนึ่งเลยนะฉันว่า

วันนี้ฉันหลงทางในมุมเมืองที่ฉันไม่คุ้นเคย ป้าคนหนึ่งพยายามช่วยฉันให้ไปทันรถไฟ ป้าบอกให้ลงพร้อมป้าแล้วขึ้นรถเครื่องไปดักรอรถไฟ ป้าบอก "ทันแน่" เพราะถ้าจะนั่งรถไปถึงสถานีต้นสาย มันไม่ทันแน่ๆ

ฉัน เกือบก้าวลงอยู่แล้ว ชายคนขับทักว่าจะไปไหน รู้จักเค้าหรอจะไปกับเค้าน่ะ ฉันนึกในใจนะว่า "ฉันก็ไม่รู้จักคุณเหมือนกัน ทำไมฉันต้องหยุดด้วยเนี่ย" แต่แล้วก็มีคำพูดเตือนสติหลากหลายอย่างจากชายหนุ่มวันเบญจเพศออกมาอย่าง พรั่งพรู ฉันอึ้งนิดนึงกับคำพูดเหล่านั้น อึ้งและฉันก็คิดได้ และสรุปได้ว่า ที่พี่คนขับคอยมองมาบ่อยๆ เพราะว่าเป็นห่วงเห็นเป็นคนต่างถิ่น แต่แหม .. สายตาที่มองมามันแบบ ... ไม่น่าไว้วางใจเล้ยยยย !!

แต่ ฉันก็ไม่ได้คิดหรอกนะว่าป้าเค้าจะพาฉันไปทำมิดีมิร้าย ฉันยังเชื่อในความโอบอ้อมอารีที่ท่านยื่นให้ และฉันรู้สึกไม่ดีเลย เมื่อรถขับเคลือนไปในขณะที่ป้ากำลังมองตามรถ .... ป้าท่านคงงง และอาจจะน้อยใจนิดๆ ก็ได้

.

.

.

ประสบการณ์ สอนฉันมากมาย ที่จริงการเดินทางทุกครั้งก็สอนฉันเสมอ ฉันยังไม่เคยเดินทางไปไหนโดยราบรื่นเลยซักครั้ง มันต้องมีสะดุดบ้าง ล้มบ้างอย่างนี้ตลอด แต่ฉันก็รู้สึกชอบนะ บางครั้งการที่เราได้อะไรมาง่ายๆ มันไม่สนุกน่ะ เป็นอย่างนี้เหมือนการทดสอบตัวฉันไปเรื่อยๆ สนุกดี มันได้อะไรเยอะกว่าน่ะ ...

ปล. สรุปว่าจะไปสถานีไหนก็ไปไม่ทันอยู่ดี มีเพียงสถานีเดียวที่ไปเมื่อไหร่ก็ทัน ... ก็ "สถานีใจ" ไงคะ :)