::ยิ้ม::

ตอนนี้เรื่องราวภายในประเทศไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ ว่าแล้ว เขียนอะไรที่ทำให้รู้สึกดีดีกว่า .....



ยิ้ม ยิ้ม
ช่วงนี้ยิ้มบ่อยขึ้นค่ะ เห็นอะไรนิด อะไรหน่อยก็ยิ้ม เหมือนไม่ค่อยเต็ม แต่ฉันรู้สึกอยากยิ้มจริงๆ นะคะ
เมื่อก่อน ฉันเป็นคนไม่ค่อยยิ้ม หน้าบึ้ง ถ้าใครไม่รู้จักฉันก็จะไม่อยากเข้าใกล้ กลัวฉันแยกเขี้ยวใส่ (ทั้งๆ ที่ไม่มีเขี้ยวเสียหน่อย!) เพื่อนๆ เค้าบอกว่าฉันหน้าหยิ่ง หน้าหยิ่งอย่างเดียวนะคะ ที่บอกว่าหยิ่งอาจจะเพราะว่าหน้าไม่ยิ้ม แต่ใจน่ะเป็นกันเอ๊ง กันเอง :)
ตั้งแต่ย้ายที่เรียน หลายคนบอกว่าฉันยิ้มเก่งขึ้น ใช่แล้วค่ะ ฉันพยายามยิ้มให้มากขึ้น เพราะหน้าอันบึ้งตึงอาจจะเป็นสิ่งกีดขวางอันโตของฉันได้ ฉันจึงพยายามที่จะยิ้ม ยิ้มเข้าไว้ แต่บอกตามตรง ใจน่ะ หดหู่เสียเหลือเกิน


นั่นคือเหตุการณ์ในช่วง แรกๆ แต่ตอนนี้ฉันก็ยังเป็นคนยิ้มเก่งอยู่ค่ะ แต่ผิดกันตรงที่ว่า เมื่อก่อนยิ้มออกมาจากสมอง แต่ตอนนี้มันออกมาจากจิตใจ ยิ้มอย่างจริงใจจริงๆ 


ฉันรู้สึกปลดปล่อยมาก เมื่อได้ยิ้ม บางทีมันรู้สึกอึดอัดกับบางเรื่อง แต่พอมาเจออะไรซักอย่างที่ทำให้ยิ้มได้ มันช่างมีความสุขจริงๆ นะคะ ทำให้ฉันคิดได้ว่า เจอเรื่องร้ายมาตลอดทั้งวัน แต่ได้ยิ้มซักครั้ง ก็มีความสุขแล้ว คือวันทั้งวัน ไม่ใช่จะเจอแต่เรื่องทุกข์ อย่างน้อยก็ยังมีความสุขเล็กๆ น้อยๆ ให้ได้เก็บเกี่ยว ตุนไว้เป็นแรงผลักดันของวันข้างหน้าได้ ... จริงมั้ยคะ ?